باب
بيان أن من
مات على الكفر
فهو في النار
ولا تناله
شفاعة ولا
تنفعه قرابة
المقربين
88- KÜFÜR ÜZERE ÖLENİN
CEHENNEMDE OLUP, ŞEFAATE NAİL OLMAYACAĞI VE YAKINLAŞTIRILMIŞ KİMSELERİN
YAKINLlKLARININ KENDİSİNE FAYDA VERMEYECEĞİNİN BEYANI BABI
347- (203) حدثنا
أبو بكر بن
أبي شيبة.
حدثنا عفان.
حدثنا حماد بن
سلمة عن ثابت،
عن أنس؛ أن
رجلا قال: يا
رسول الله!
أين أبي؟ قال
"في النار"
فلما قفى دعاه
فقال "إن أبي
وأباك في
النار".
[:-499-:] Bize Ebu Bekr b. Ebi Şeybe rivayet etti. (Dediki): Bize
Affan rivayet etti. (Dediki): Bize Hammad b. Seleme, Sabitten, o da Enes'den naklen rivayet ettiki Bir adam:
Ey Allah'ın Resulü babam
nerededir, dedi. O: ''Ateştedir'' buyurdu. Adam arkasını dönüp gidince onu geri
çağırarak: "Şüphesiz benim babam da, senin baban da ateştedir"
buyurdu.
Diğer tahric: Ebu
Davud, 4718; Tuhfetu'l-Eşraf, 327
NEVEVİ ŞERHİ: "Bir adam ... Şüphesiz benim babam da, senin baban da
ateştedir buyurdu." Bu hadisten anlaşıldığına göre küfür üzere ölen bir
kimse cehennem ateşindedir, yakınlaştırılmışların yakınlığının da ona faydası
olmaz.
Ayrıca,
fetret döneminde Arapların bağlı bulundukları putlara ibadet hali üzere ölen
kimselerin de cehennemlik olduğu anlaşılmaktadır. Bu ise davet ulaşmadan önce
sorumlu tutmak anlamında değildir; çünkü bunlara İbrahim ve onun dışındaki
diğer nebilerin -yüce Allah'ın salat ve selamı onlara- daveti ulaşmış
bulunuyordu.
"Şüphesiz
benim babam da, senin baban da cehennemdedir" buyruğu, musibetin ortaklığı
hususunu belirterek teselli etmek amacıyla güzel bir davranış türündendir.